Het Noord-Oosten van 13 oktober 1965 meldde:
“Op het concours van de Bond van Chr. Harmonie- en Fanfarekorpsen in Overijssel haalde de drumband Heemse een eerste prijs in de hoogste afdeling zwaar.

Bij de terugkeer in Heemse werden de gelukkigen bloemen aangeboden door de zangvereniging ‘Zanglust’ in Heemse. Het opmerkelijke van dit resultaat is dat de Heemser drumband daarmede reeds 12 jaar achtereen een eerste prijs op dat concours heeft gewonnen. Dat gaat dus op een jubileumviering aan.”

De Drumband won vele prijzen en mocht in 1964 zelfs medewerking verlenen aan het bekende defilé voor de koningin op paleis Soestdijk. Toch moest dezelfde krant in 1966 laten weten dat de band op sterven lag:
“Alleen een doelmatige injectie kan de vermaarde patient nog redden. We hebben een poos in de ziekenkamer van de Heemser drumband vertoefd. Wat is de beroemde patient er naar aan toe. Apatisch ligt ie voor de wereld. Oud-voorzitter Overweg en de heer Zweers – u weet wel de man van de rijschool – namen de temperatuur op. ’t Leven zit er nog in. De polsslag is tussenbeide nog zeldzaam krachtig. ’t Hart is nog goed, maar die bloedarmoede…

Die Heemser drumband kon er wat van. Ze werd opgericht in 1952. Los van een muziekkorps kwam ze door eigen kracht vlot op gang. U weet het nog wel, dat ze dan trots in hun witte pakken door de straten paradeerden. Niet anders dan eerste prijzen behaalden ze. Sinds 1958 kwamen ze uit in de hoogste afdeling zwaar en nog bleef het voortgaan: eerste prijzen en prijzen met lof er bij. Wat een naam maakte die drumband. Zo bleef men de club noemen, hoewel ze met die uitnemende trompetters erbij al begon uit te groeien tot een breder verband. Hoeveel taptoe’s hebben ze niet meegemaakt? Ook in andere plaatsen. Wat verwierven ze daarbij een uitnemende naam.

Toen begon de bloedarmoede te plagen. Meerdere goede krachten lieten de drumband los. ‘Waarom bent u er mee opgehouden?’ We vroegen dat aan oud-voorzitter Overweg, die het verloop van zaken zo ter harte gaat. Met de heer Zweers erbij zaten we te praten over mogelijkheden om die drumband weer flink op gang te krijgen. Het antwoord was vrij eenvoudig. De heer Overweg heeft als zakenman een druk bezet leven. En dan ga je meteen wel eens denken dat het wel eens tijd kon worden om het werk aan jongere krachten over te laten. Zo was het met de heer Zweers ook gegaan. De tijd ontbrak, maar dat houdt toch niet in dat beiden zich er mee verenigen kunnen dat die bekende drumband nu roemloos ten onder zal gaan…”

Meer prachtige foto’s uit de collecties van wijlen ds. E.J. Loor en H. Willering zijn opgenomen in onze publicaties ‘Toen geluk nog heel gewoon was’. Er zijn nog enkele exemplaren te koop bij de boekhandels in Hardenberg.

reactie Jan Zweers (voormalig klepperman):
De taptoe is ontstaan doordat Hilda, mijn vrouw, het voorstel van een taptoe heeft voorgelegd in de cie. Er was altijd een opening in klederdracht, maar eigenlijk nooit een mooie afsluiting. Zij opperde toen dit idee, maar wie moest dat dan op zich nemen. Dat was niet zo moeilijk, dat kan mien Jan wel. Een aantal voorstellen gedaan met als resultaat de taptoe zo die in huidige tijd nog steeds plaats vindt. Ik heb dit altijd met heel veel plezier en inzet gedaan, maar door toch wel het behoorlijke budget wat er aan hing is dit prachtige evenement een aantal jaren niet meer door gegaan. Gelukkig is dit evenement wel weer opgepakt en met een goede sponsor vindt dit evenement een aantal jaren wel weer doorgang.