Toen, op 28 augustus 1945: herbegrafenis Heine Bolks.

De Vechtstreek, 29 augustus 1945:
“Heemse. Dinsdagmiddag werd onder enorme belangstelling op de begraafplaats te Heemse het stoffelijk overschot van den oud-illegalen werker Heine Bolks met militaire eer begraven. Men zal zich nog herinneren hoe H. Bolks in de septemberdagen gegrepen werd door de S.S. die hier toen gelegerd was. Na eerst te zijn ontkomen door bij garage Oostenbrink door de etalageruit te springen, werd hij later door de S.S. bij de Gereformeerde school in Heemse gearresteerd. Naar achteraf bleek werd hij naar het concentratiekamp Amersfoort vervoerd, waar hij als represaille voor de aanslag op Rauter werd gefusilleerd. In de Gereformeerde Kerk werd een rouwdienst gehouden, waarna leden van de Binnenlandsche Strijdkrachten uit Hardenberg en Heemse de met de nationale driekleur gedekte kist naar de dodenakker droegen. Daar brachten leden van de N.B.S. den overledene het militaire saluut, waarna het eerst werd gesproken door cand. Jansen, die op het andere graf, nl. het graf van Jezus wees. Deze is gestorven en opgestaan ook voor hem. Spreker eindigde met het Onze Vader. Hierna werd het woord gevoerd door burgemeester Van Oorschot, die den overledene schetste als een parel in den kroon der illegaliteit. Eerst in Duitsland en toen hem daar de grond te warm onder de voeten werd in zijn eigen vaderland. Spreker bracht hem dank namens de gemeente Hardenberg voor hetgeen hij hier had verricht, waarna spreker eindigde met hem rust in vrede toe te wensen. Tot slot sprak een vriend van den overledene die tegelijk met hem gevangen gezeten had in Amersfoort. Spreker zeide nooit de woorden te zullen vergeten die Heine het laatst tegen hem gezegd had: ‘Jan, doe de groeten aan mijn vrouw en kinderen en vergeet me niet in je gebeden’. De heer Edens dankte namens de familie van den overledene en de familie Poffers en Ten Brinke.

Het Sallands Volksblad van 7 september 1945:
“Het leven is vol tegenstellingen en zij weerspiegelen zich wel zeer in den arbeid van een journalist. Daarover mediteerden wij in de diepe stilte van het kerkgebouw, waar wij gekomen waren om een dooden held te eeren en waar nu nog niemand aanwezig was. Tegenstelling: zoo uit de feestvreugde aan den Hoogenweg geroepen naar deze begrafenis. Want, Johan wordt heden begraven. Terwijl buiten de zon straalt en de feestbogen worden opgericht met oranje, rood-wit-en-blauw. Maar juist dáárom, om dàt mogelijk te maken, is Johan gestorven, laten we dit nooit vergeten. Weet ge, wie Johan was? Heine Bolks heette hij. Hij kwam van over de grens en heeft in onze streken gewerkt tegen den onderdrukker. Eens hadden ze hem bijna gevat, toen bij een overval op garage Oostenbrink ook anderen gepakt werden. Maar Bolks sprong door de spiegelruiten en ontkwam. Helaas, later hebben ze hem toch gegrepen. En in het kamp te Amersfoort is ook dit jonge leven wreedaardig afgesneden. 28 augustus, is hij opnieuw begraven. Nu in het dorp waar zijn arbeidsveld lag, in het landelijk Heemse. En in de Gereformeerde kerk, waar nu nog de stilte in onze oren suist, zal straks de rouwdienst worden gehouden. Matte zon schijnt flauw door de gekleurde raampjes achter de gele gordijnen. Vanaf het kamp aan den Ommerweg, waarheen hij eerst gevoerd is, wordt het lijk naar het kerkgebouw gereden. Voorop een lid der N.B.S. (Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten) met een omfloerste roffel, dan een afdeling grenswacht onder commando van majoor Smit, leden der Binnenlandse strijdkrachten in hun uniform en weer een afdeling grenswachters. Vervolgens officiële personen, burgemeester, officieren. De militairen opgesteld als een erewacht, presenteren het geweer als de ondergrondsen het overblijfsel van hun makker in de kerk dragen. Honderden volgen. Kandidaat Jansen beklimt den kansel en spreekt een lijkrede uit nadat allen gezongen hebben dat het leven kortstondig is als het gras… Het werk van Heine Bolks, dat de liefde had van zijn hart, heeft hij moeten opgeven. Hij heeft geleden en gestreden voor recht en vrijheid, een belangrijk aandeel in het verzet gehad, met voorbeeldigen trouw gediend, zijn makkers niet verraden onder de gruwelijkste folteringen.”

Heine Bolks. Wat weten we van hem. Niet heel veel. Hij was geboren op 12 oktober 1915 in Nordhorn, als kind van Nederlandse ouders. Vanaf 1943 zat hij ondergedoken bij de familie Ten Brinke aan de Brandweg in Heemse. Heine ging bij een knokploeg die onderduikers hielp, sabotage pleegde, de Duitsers wapens ontfutselde en droppings organiseerde. Eens verkleedde hij zich als Duits soldaat en praatte zich met zijn vloeiende Duits een wapenmagazijn binnen. Hij saboteerde een hoofd-telefoonkabel van Nordhorn naar Zwolle en hielp bij wapendroppingen in het Stegerderveld.

Na zijn arrestatie op 7 oktober 1944 ging Bolks naar Kamp Erica bij Ommen. Daar moest hij een nacht in ijskoud water staan – gewond, want in zijn been stak een bajonet. De knokploeg wilde hem later nog bevrijden uit het Huis van Bewaring in Zwolle. Maar de Duitsers waren sneller: hij was al in Kamp Amersfoort. De leden van de verzetsgroep dankten hun leven aan het feit dat Heine Bolks niet is doorgeslagen tijdens de verhoren.

Op 8 maart 1945 werd Heine doodgeschoten. Op die dag fusilleerden de Duitsers 49 Nederlanders, als vergelding voor de aanslag op Rauter. Van hen waren 48 de dag ervoor Kamp Amersfoort binnen gebracht. Ze kwamen uit de gevangenis van Scheveningen. De negenenveertigste was daar al enkele maanden: Heine Bolks.

In 1985 werd Heine Bolks herbegraven op de Erebegraafplaats in Loenen. Zijn grafsteen was een monument, geschonken door alle verenigingen uit Hardenberg, Heemse en omgeving. Helaas werd Heines grafsteen in Heemse na de herbegrafenis vernietigd. Gelukkig is er nog wel – zij het een niet al te beste – krantenfoto bewaard gebleven, indertijd gemaakt door Frits Meerholz.