Toen, op 24 november 1912: de dominee kwam te laat.
Van een dominee, die zich wachten liet…
Zondagmorgen zou in de Ned. Herv. kerk te Almelo een predikbeurt vervuld worden door een dominee uit Dedemsvaart. Om te 10 uur aanwezig te zijn, liet dominee zich per rijtuig van Dedemsvaart naar Hardenberg brengen, van waar hij per trein de reis naar Almelo zou voortzetten.
Het karretje reed op een zandweg, maar het paardje vond zijn weg niet: de koetsier had een verkeerden weg ingeslagen en zoo kwam men in plaats van te Hardenberg, te Mariënberg aan. Nu was goede raad duur: de trein was vertrokken. Fluks een fiets gehuurd, en daar peddeIde dominee heen. In een uur zou hij te Almelo wezen, zoo werd hem verzekerd. Tegenwind maakte, dat hij er twee uur over trapte.
Intusschen was de kerk te 10 uur gevuld, maar…. geen dominee. Men bleef wachten of ging maar een luchtje scheppen. Te half elf zou dominee er wel zijn. Het publiek bleef wachten – totdat men ten slotte de hoop op komst van den predikant opgaf en huiswaarts keerde.
Eindelijk, daar kwam de peddelende dominee, terwijl hem het zweet van het voorhoofd gudste. Voor stoelen en banken te preeken, dat ging niet; er bleef dus niets anders over dan huiswaarts te keeren.
Deze fraaie bijdrage werd beschreven in de krant “De Gooi- en Eemlander” van 27 november 1912.